"แอดไม่ติด ชีวิตโคตรเปลี่ยน" เด็กกลางห้อง คะแนน TCAS ยอดแย่! จะมีชีวิตมหา'ลัยยังไง?

ช่วงนี้เป็นช่วงที่น้อง ม.6 หลาย ๆ คนกำลังมองหา มหาวิทยาลัยที่ตัวเองอยากเรียนกันอยู่ใช่ไหม  บางคนกำลังสับสนกับตัวเอง หรือบางคนกำลังท้อแท้กับการหาที่เรียน วันนี้พี่จะมาแชร์ประการณ์ชีวิตของพี่ให้น้อง ๆ ฟังกัน

พี่เป็นคนหนึ่งที่ตั้งแต่ประถม มัธยมต้น จนถึงมัธยมปลาย เป็นคนที่เรียนพอใช้ได้ ไม่ได้ดี และก็ไม่แย่จนเกินไป ก็มีดื้อบ้างเป็นบางครั้ง  พี่จำความได้ว่าเวลาอ่านหนังสือสอบแต่ละครั้งพ่อต้องยกทีวีเข้าห้องเพื่อให้พี่ตั้งใจอ่านหนังสือ แต่อ่านไปเกรดออกมาก็ไม่ดีเหมือนเดิม พอเริ่มเข้าสู่วัยรุ่นก็เป็นเด็กที่ติดเพื่อน ดื้อมากจนทางโรงเรียนให้เขียนทัณฑ์บนนักเรียนเรียกพบผู้ปกครองเป็นว่าเล่น เห็นแม่แอบร้องไห้เสียใจอยู่บ่อยครั้ง คิดว่าแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ เราต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ จะไม่ทำให้แม่เสียใจแล้ว

ช่วงมัธยมปลาย ทางโรงเรียนให้สิทธิ์เด็กในโรงเรียนเก่าสอบก่อน พี่ไปสอบตามปกติ แต่ก็สอบไม่ติดเหมือนเดิม จะเหลือสอบอีกหนึ่งรอบที่ต้องสอบแข่งกับเด็กจากต่างโรงเรียน พี่ต้องกลับมาตั้งใจอ่านหนังสือให้มากขึ้น และแล้ววันสอบก็มาถึง เด็กทั่วจังหวัดต้องมาสอบแข่งกันเพื่อเข้าโรงเรียนระดับจังหวัด ซึ่งพี่ก็เป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องมาสอบแข่งเหมือนกัน บอกเลยว่าทั้งกดดัน เครียด กลัวตัวเองทำไม่ได้ กลัวจะทำให้แม่เสียใจอีก แต่ผลปรากฏว่ารอบนี้สอบผ่านโล่งใจมาก  อย่างน้อยก็มีที่เรียนแล้ว

พี่เลือกเรียนศิลป์อังกฤษ -  จีน ถามว่าภาษาจีนได้ไหม ตอบเลยว่าไม่ได้ ภาษาอังกฤษก็ไม่ได้ค่ะ เรียนไปก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ทางตัวเองแต่ก็ดันตัวเองเรียนให้จบ  แต่เกรดออกมาไม่ดีเท่าที่ควร  เกรดน้อยและต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก ไม่สามารถยื่นสมัครมหาวิทยาลัยที่ไหนได้เลย พี่ตัดสินใจไปสอบ GAT PAT และ 9 วิชาสามัญ สอบเอาคะแนนไว้ก่อน เผื่อจะได้เอาคะแนนไปยื่นสอบเข้ารอบอื่น ผลสอบออกมาได้คะแนนน้อยมาก ไม่สามารถยื่นสอบมหาวิทยาลัยที่ไหนได้เหมือนเดิม ถอดใจสุด ๆ ในเวลานั้น เครียด กดดันตัวเองสุด ๆ ไม่รู้จะปรึกษาใคร ทั้งแม่และพี่ชายต่างกดดันเรามาก แม่บอกกับพี่ว่า “ถ้าสอบไม่ติดก็ไม่ต้องเรียน ออกมาขายของช่วยกัน” พี่ร้องไห้เสียใจหนักมาก แต่พี่คิดว่าเราต้องพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่าเราทำได้ จะไม่ยอมแพ้อะไรแค่นี้แน่นอน

แอบสงสัย..ฟ้ามีตามหาลัยวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่งเปิดรับโควตาเด็กในพื้นที ให้โอกาสเด็กในพื้นที่ยื่นผลงาน พี่ก็สมัครและยื่นผลงานส่งไป แต่ในใจลึก ๆ  ของพี่คิดว่าพี่คงสอบไม่ติดเหมือนเดิม คุ้นชินกับความผิดหวังมาทั้งชีวิต ไม่ได้คาดหวังแต่ก็ไม่อยากพลาดโอกาส ผลปรากฏว่าพี่สอบติดค่ะ แต่ใจเจ้ากรรมทำให้พี่รู้สึกว่ามันยังไม่ใช่ทางพี่เลย?!? พี่เลือกที่จะสละสิทธิ์ให้คนอื่น พี่ชายของพี่เลยเสนอทางเลือกให้พี่ลองไปเรียนภาษาอังกฤษที่ประเทศอินเดียดูสัก 6 เดือน เปิดประสบการณ์ใหม่ของพี่มากค่ะ ได้เจอเพื่อนต่างชาติใหม่ ๆ  ได้ฝึกฝนภาษาอังกฤษของตัวเอง ตอนที่พี่ไปอยู่คนเดียวในช่วง 1-2 เดือนแรก พี่ยอมรับว่าใช้ชีวิตลำบากเพราะพี่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลยค่ะ พูดได้แค่ Yes, No,Okay เลิกเรียนกลับมาพี่นอนร้องไห้ทุกวันเลย อยากกลับบ้าน ถามตัวเองเรากำลังทำอะไรอยู่ ช่วงนั้นพี่ Homesick มาก คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ แต่พออยู่ไปนานวันเข้าพี่ก็เริ่มปรับตัวได้ 

เมื่อถึงเวลาครบ 6 เดือน พี่เริ่มไม่อยากกลับบ้าน อยากอยู่กับเพื่อนต่างชาติ อยากฝึกภาษา แต่พี่รู้สึกว่ามันยังไม่ใช่ทางของพี่  ยังไม่ว้าว พี่เลยมานั่งถามตัวเองตกลงเราอยากเรียนอะไร เรามีความถนัดอะไร พี่เขียนใส่กระดาษออกมาว่าพี่มีความถนัดอะไร ชอบอะไร และพี่ก็ได้บทสรุปว่าพี่ชอบทำงานเบื้องหลัง เป็นคนกล้าแสดงออก พูดเก่ง แล้วคณะไหนบางที่เหมาะกับความถนัดของพี่ คงไม่พ้นคณะนิเทศาสตร์เป็นแน่ พี่หาความถนัดและคณะที่ตัวเองอยากเรียนได้แล้ว หลังจากนั้นพี่ก็ค้นหาว่ามหาลัยวิทยาลัยไหนดี มีสาขาไหนน่าเรียนและน่าสนใจบ้าง พี่ค้นหามหาวิทยาลัยทั้งของรัฐและเอกชน แต่พี่ลืมคิดไปว่าช่วงเวลาที่พี่กำลังค้นหามหาวิทยาลัยอยู่ตอนนี้ เป็นช่วงเวลาที่มหาวิทยาลัยของรัฐหลายแห่งเริ่มเปิดเทอมกันหมดแล้ว ที่พึ่งทางใจสุดท้ายของพี่คือมหาวิทยาลัยเอกชนเท่านั้น พี่ถอยไม่ได้แล้วต้องเดินหน้าหามหาวิทยาลัยที่ใช่ต่อไป จนค้นเจอมหาวิทยาลัยศรีปทุม

พี่ค้นหามหาวิทยาลัยศรีปทุมเจอเพราะพี่ชายของพี่แนะนำว่าเพื่อนของพี่ชายก็เรียนที่นี่  เริ่มจุดประกายไฟในตัวพี่ขึ้นมาอีกครั้ง พี่ลองค้นหาคณะนิเทศศาสตร์มีสาขาอะไรบ้าง มีสาขาที่พึ่งกลับมาเปิดใหม่ในรุ่นของพี่อีกครั้ง หลังจากปิดสาขานี้ไปนาน ชื่อสาขาการออกแบบสื่อสารออนไลน์ พี่ใช้เวลาตัดสินใจ 50 วินาทีในการตัดสินใจเลือกเรียนสาขาและมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เหตุผลที่พี่เลือกที่นี่เพราะได้อยู่ใกล้พี่ชายของพี่ เวลาที่พี่มีปัญหาอะไรจะได้มีที่ปรึกษาค่อยให้คำแนะนำ การเดินทางมามหาวิทยาลัยก็สะดวกมีรถโดยสารและรถตู้ผ่านตลอดเวลา ส่วนที่พักก็ไม่ได้ไกลจากมหาวิทยาลัยสักเท่าไร

            วันแรกที่พี่พบเจอเพื่อน ๆ ร่วมสาขาและอาจารย์ที่ปรึกษา เพื่อน ๆ ในรุ่นของพี่มีน้อยมากมีไม่ถึง 20 คน เพราะพึ่งกลับมาเปิดสาขายังไม่ค่อยได้รับความสนใจสักเท่าไร ส่วนอาจารย์ที่ปรึกษาก็อธิบายเกี่ยวกับสาขา หลังจากนั่งฟังอาจารย์อธิบายมาทั้งหมดแล้ว เอาตรง ๆ พี่ไม่เป็นอะไรสักอย่างเลย ทั้งทำกราฟิก ตัดต่อ อาจารย์พูดให้กำลังใจไม่ต้องกังวลเรียนรู้ไปพร้อมกัน วันแรกที่พี่เข้าเรียนพี่เรียกอาจารย์บ่อยมาก เพราะพี่ไม่รู้อะไรเลยพี่เลยเลือกที่จะถามเพราะพี่อยากรู้ ตอนปี 1 พี่เริ่มรู้เรื่องโปรแกรมต่าง ๆ  เริ่มทำกราฟิกได้บ้าง ตอนปี 2 เริ่มเรียนหนักขึ้นตามลำดับ โครงงานของพี่ที่ต้องทำส่งตอนนั้นคือการทำนิตยสารส่งอาจารย์ 1 เล่ม ซึ่งพี่ต้องทำทุกอย่างเพื่อพากลุ่มของพี่ไปให้รอดในเทอมนั้น ทั้งถ่ายรูป เขียนคอนเทนต์ ตอนนั้นได้เรียนถ่ายรูป  เขียนคอนเทนต์มาบ้าง แต่พี่ก็สามารถพาเพื่อน ๆ ในกลุ่มของพี่ผ่านโครงงานนี้ไปได้ด้วยดี พอมาปี 3 ต้องทำเบบี้ธีสิสส่งอาจารย์ ออกมาในรูปแบบเว็บไซต์ท่องเที่ยว งานชิ้นนี้ต้องสร้างเว็บไซต์ขึ้นมา 1  เว็บไซต์ เขียนคอนเทนต์ ถ่ายรูป ทำกราฟิก ตัดต่อวิดีโอ เอาทุกสิ่งที่เรียนมาตั้งแต่ปี 1 ปี 2 มาใช้ในงานชิ้นนี้ บอกเลยว่าหนักเอาเรื่องอยู่แต่พี่ก็ผ่านมันไปได้ด้วยดี

ตอนนี้พี่ก้าวใกล้ถึงฝั่งฝันของพี่แล้ว พี่เรียนได้เกียรตินิยมอันดับ 2 จากเด็กดื้อเรียนได้ปานกลาง  เกรดก็น้อยนิดยื่นมหาวิทยาลัยไหนก็ไม่ติด หากถามพี่ว่าเรียนเก่งไหม ตอบเลยว่าไม่เก่งค่ะ แต่พี่เอาความขยันของพี่เข้าสู้ พี่เริ่มจากการทำอะไรไม่เป็นเลย โปรแกรมอะไรก็ไม่ได้ แต่พี่ก็พยายามเก็บเกี่ยวความรู้ให้ได้มากที่สุด พี่เริ่มสนุกกับการเรียนในสิ่งที่พี่ชอบ ทำให้พี่อยากเรียนรู้เพิ่มมากขึ้น อยากเป็น อยากทำให้ได้ อยากเอาชนะตัวเอง

สิ่งที่ทำให้พี่ประทับใจในสาขานี้ อันดับแรกต้องขอบคุณอาจารย์ที่ถ่ายทอดวิชาให้พี่ จากเด็กที่ไม่เป็นอะไรไม่เก่งอะไร ได้ลงมือทำมากกว่าการนั่งเรียนในห้อง ถ้าตอนนั้นพี่ตัดสินใจรับโควตาไว้พี่คิดว่าพี่คงเรียนไม่จบแน่นอน เพราะมันไม่ใช่ในสิ่งที่พี่อยากเรียน พี่ขอบคุณตัวเองที่พยายามค้นหาดิ้นรนเลือกในสิ่งที่ตัวเองอยากเรียน ตอนนี้พี่เกือบจบแล้วและโชคดีมากที่ได้งานตั้งแต่ยังไม่จบ ได้ทำงานร่วมกับเว็บไซต์การศึกษาระดับประเทศ พี่จะนำสิ่งที่พี่เรียนรู้จากมหาวิทยาลัย นำมาผลิตเนื้อหาดี ๆ และมีประโยชน์ให้กับน้อง ๆ ได้อ่านกันนะคะ สุดท้ายนี้ต้องขอขอบคุณ สาขา​การออกแบบสื่อสารออนไลน์  (Online Communication Design) คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม ที่มอบโอกาสดีๆให้เด็กคนนี้ได้เรียนรู้และได้ลงมือทำ

ผลงานของพี่ เพิ่มเติม >> https://www.talatphlu.info/travel

พี่หวังว่าเรื่องของพี่จะเป็นประสบการณ์ให้น้อง ๆ ได้ไม่มากก็น้อย หากใครกำลังสับสนกับตัวเองลองมาอ่านเรื่องของพี่ได้นะคะ อาจเป็นแนวทางให้น้อง ๆ ในการตัดสินใจมากขึ้น ค้นหาในสิ่งที่ใช่ อย่าทิ้งความฝันเพียงเพราะแค่ไม่มีใครไปเป็นเพื่อน ฝากติดตามผลงานของพี่ด้วยนะคะ ครั้งหน้าหากมีสิ่งที่น่าสนใจพี่จะแวะมาเล่าสู่น้อง ๆ ให้ได้ฟังกันอีก แล้วกลับมาพบกับพี่เจนได้ใหม่ ใน Admissionpremium  นะคะ

====

@ช่องทางการติดต่อหลักสูตรการออกแบบสื่อสารออนไลน์ / (Online Communication Design)
ส ร้ า ง สื่ อ อ อ น ไ ล น์ ด้ ว ย ก ล ยุ ท ธ์ สุ ด เ ด็ ด !  เป็น Professional สื่อออนไลน์ทุกรูปแบบ  มากประสบการณ์การสอน พร้อมปั้นน้องๆเข้าสู่โลกธุรกิจดิจิทัล เพราะที่ SPU สาขาการออกแบบสื่อสารออนไลน์นั้น มีเครือข่ายองค์กรมีชื่อเสียงจำนวนมาก ในการรับนักศึกษาเข้าฝึกงานในสหกิจศึกษา เป็นเส้นทางสำคัญสำหรับเส้นทางอาชีพในอนาคต 

@ช่องทางการติดต่อ
คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม
2410/2 ถนนพหลโยธิน เขตจตุจัตร กรุงเทพฯ 10900
โทร. : 0 2579 1111 ต่อ 2335
แฟกซ์ : 0 2579 1111 ต่อ 2336
อีเมล์ : pornpun.ya@spu.ac.th, direct.commarts@spu.ac.th

@ติดตามข่าวสาร คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีปทุม ได้ที่นี่
www.spu.ac.th/fac/commarts/
www.facebook.com/CommArtsSPU
www.youtube.com/channel/UCUTIrtclrkgdYsEluYyISHg